26 agosto, 2006

Cri cri, cri cri...

No es que nos hayamos vuelto locos, pero es que "cri cri" es lo que se podria oir por las noches en el apartamento donde estamos. Si!!!, por fin, ya hemos encontrado sitio para que descansen nuestros panderos mientras luchan por no americanizarse y volverse de talla XXXXXXXL. Lo dicho, que por fin hemos encontrado un apartamento en el que nos encontramos a gusto, casi demasiado a gusto. Ha costado unos dias y unos cuantos dolares mas de lo planificado, pero el "loft" que hemos encontrado tiene cierto atractivo. Esta en una zona un poco más europea de lo habitual (más edificios y menos casas unifamiliares), con algun que otro centro comercial al lado y bastante bien comunicado, pero "lo mejor esta en el interior" (que bonito me ha quedado).
Para los que no lo sepan un "loft" es un habitaculo situado dentro de una antigua fábrica restaurada y convertida en apartamentos, con todo lo que ello implica. Los techos son un poco más altos de lo habitual, algo así como de unos 4 metros, las paredes (pocas) no llegan al techo, en el comedor solo hay dos ventanas, pero de 3x4 metros cada una, todo ello hace de casa un sitio muy grande, abierto y bien iluminado. Parece que os lo este vendiendo, pero es que cuando entramos nos miramos a la cara, y después de todos los cuchitriles que habíamos visto supimos que este era el bueno.
Aquí van unas foticos:

...pues eso, cri cri es lo que se puede oir por las noches, durmiendo en una colchoneta sin ningún mueble en medio del enorme "living room".
Por lo demás, la verdad es que nada fuera de lo esperado: mucho estrés, muy cansados de tanto andar (ya me han salido ampollas en los pies ... querido Volvo ... como te hechamos de menos), bastante dinero gastado y por gastar, malentendidos por nuestro inglés de Soria, ...
Nos hemos tenido que abrir una cuenta bancaria, dar de alta telefonos móviles, contratar el servicio de internet para casa, comprar muebles en el maravilloso mundo de IKEA, empezar a darnos a conocer en la universidad y muchas otras cosas que ni me acuerdo. Los pocos muebles que ya hemos encargado nos llegarán el martes de la semana que viene, así que mientras tanto estamos Nuria y yo bastante solitos en casa. Hemos pensado en ponernos a jugar al "frisbie" en casa.
Por cierto, mañana tenemos nuestra primera actividad social desde que llegamos a Pittsburgh, nos han invitado a un picnic para "familias" con miembros trabajando en Carnegie Mellon (universidad en la que estoy), la verdad es que no sabemos que nos encontraremos ya que la gente por aquí es un poquito rarita (por lo pronto, y al menos en relaciones superficiales, son exageradamente efusivos y cordiales) ya os contaremos que tal nos va en la próxima entrega, que supongo que no será a mucho tardar, ... es posible que asistamos a nuestra primera "american barbeque"!!!.
Nuria y Alberto.

5 comentarios:

Anónimo dijo...

Colchoneta en medio del comedor, ruido de "cri, cri" cri..." por las noches.
¡¡¡¡por favor: que vuestro blog lo leen también los niños !!!

Bonito "loft". Parece que tiene sitio para muchoooos...
Me lo pido para Abril del año que viene. (Sólo en cortinas os vais a gastar una pasta con ese peazo ventanales). Ahora en serio, me alegro que esté todo encarrilado y mejor que estéis tan ocupados, así no os queda tiempo para añorar nada de por aquí.
Un abrazo a los dos.
Pepelu

Anónimo dijo...

Desde luego... No ens estem de res, eh?
Primero un pisito de solteros en "Corneyà", luego un loft en Pittsburg...
¿Qué será lo siguiente?
¿Una plaza en la Estación Espacial Internacional?
Sea lo que sea lo próximo, aquí nos tendréis, al otro lado del blog, siguiendo vuestras aventuras en la distancia (con permiso de Su Majestad Imperial, la Informática, claro...).

Un beso.

Anónimo dijo...

Be per fí hem tornat a casa una altra vegada i us hem pogut veure, una mica a vosaltres ( que per cert sembla que estigueu veient el dimoni o algú semblant ) i una mica aquest lloc on viureu que m'imagino que quan tingueu els mobles estareu en la gloria; ja ho anirem veient.
Ja ens contareu com ha anat el vostre primer acte social amb aquesta gent, i continueu lluitant per mantenirvos com heu arrivat aquí.
Recordeu sempre de aprendre molt disfrutar molt i sobre tot cuidarvos molt.
Un petó molt fort

Anónimo dijo...

QUNA MONADA DE PISITO O PISAZO. M`EL IMAGINO VESTIT DE IKEA.

BE M`ALEGRO MOLT DE QUE ESTIGUEU BE I BEN OCUPATATS.
PER SER EL PRIMER DIA DE OBRIR EL BLOG US VAIG ESCRIURE, VAIG SER LA PRIMERA PERÒ NO SÉ ON EL VAIG ENVIAR PERQUÈ NO APAREIX EN LLOC.
SUPOSSO QUE TINDRÉ MOLTES FALTES D`ORTOGRAFIA, PERÒ FA MOLT DE TEMPS QUE NO PRACTICO L`ESCRIPTURA EN CATALÀ. ARA M`ANIRÀ BE PRACTICAR AMB VOSALTRES.

MOLTS PETONS I FINS AVIAT.

idp dijo...

eeep nois per fi tinc un moment per buscar el vostre blog!!!!! Un petonás ben fort des de San Francisco!!!!